lofoten

Halsoverkop een weekendje georganiseerd om Marjolijn haar zinnen eens te doen verzetten, en de dag voor ons vertrek moest alles nog vastgelegd worden en op die manier zijn we, eerder toevallig, op de Lofoten uit gekomen. De oorspronkelijke bestemming was immers Noordkaap en omgeving om het enorme contrast te zien tussen de omgeving waar wij wonen, in het zuiden, en het meest noordelijke puntje van Noorwegen, waar ook Philippe en Ronny hun gasballon hebben neergezet na hun winnende vlucht. Maar onze geplande verblijfplaats daar was helaas niet meer beschikbaar.

Het werden dus de Lofoten, wat op vlak van natuurschoon zeker niet moet onderdoen, integendeel! Zelfs voor de Noren uit onze omgeving is dit een stukje Noorwegen dat geweldig tot de verbeelding spreekt. Ofwel zijn ze er als kind wel eens geweest, ofwel willen ze er zeker ooit nog eens naartoe, dus werden we door velen beneid voor onze weekendplannen. Onze nieuwsgierigheid was dus alvast gewekt.

Reeds van op het vliegtuig werden we vergast op de adembenemende schoonheid van de ruwe natuur boven de poolcirkel. Het weer beloofde alvast mee te zitten, welliswaar bij een temperatuur van 5 tot 8 graden tijdens ons hele verblijf daar.

Eens geland was het nog een 100-tal km rijden naar onze cabin in Offersøy, wat ons onderweg van de ene 'Oooooohhh' naar de andere voerde. Bijna aangekomen, zijn we ook een koppel rendieren tegengekomen, de enige trouwens tijdens onze trip. En neen, ze hadden géén rode neus...

Onmiddellijk zijn we de omgeving gaan verkennen, vooraleer we 's anderaags helemaal tot het verste puntje op de Lofoten zouden rijden. Offersøy leek, op voorhand toch, een goede uitvalsbasis voor het verkennen van deze eilandengroep. Maar wat er op de kaart uitzag als een heel lange tunnel, bleek in wekelijkheid een baan in aanleg te zijn... Daardoor moesten we een serieuze omweg doen plús nog een ferry nemen om op het volgende eiland te geraken!



En wat we daar zagen, heeft ons blij gemaakt...








's Anderdaags bereikten we dus met de ferry het vervolg van de indrukwekkende Lofoten. Hier worden bezoekers getrakteerd op een gebalanceerde afwisseling van pittoreske vissersdorpjes, prachtige stranden en spectaculaire bergen en fjorden.


Kabelsvåg

In de meeste van deze vissersdorpjes staan dergelijke A-vormige rekken waarop jaarlijks in totaal 15.000 ton kabeljauw wordt gedroogd tot stokvis of tørrfisk, om vervolgens bijna integraal geëxporteerd te worden naar Italië en in mindere mate Spanje en Portugal.


Henningsvær

Dit zijn zo 2 voorbeelden van haast tropisch aandoende zandstrandjes, alleen zijn te vinden in een koude noordelijke uithoek van Noorwegen...



Heel kenmerkend zijn bijvoorbeeld ook de rood geverfde huisjes op palen in het water. Deze rorbuer waren vroeger eenvoudige vissershutjes, maar zijn tegenwoordig dikwijls omgebouwd tot vakantiehuisjes. De grotere gebouwen in de haven worden sjøhus genoemd, letterlijk "zeehuis".












Dit was dan de eindbestemming, het verste dorpje op de Lofoten met de wel zeer beknopte naam Å, ook wel de laatste letter van het Noorse alfabet en min of meer uitgesproken als "oo". Daar kunnen ze in Zichen-Zussen-Bolder of pakweg Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch (bestaat echt!) nog iets van leren...

's Avonds mochten we, op de terugweg naar onze cabin, geheel onverwacht, getuige zijn van de dansende golven van het Noorderlicht. Dat is, echt waar zonder zever, een schitterend schouwspel!









De volgende dag hebben we terug dezelfde ferry genomen, maar zijn we meer afgeweken van de platgetreden paadjes en hebben we, tot groot genoegen van ons beiden, een veel minder toeristisch gebied verkend langsheen de Raftsund. Doorheen deze smalle fjord passeert ook de Hurtigruten die daar een korte zijsprong maakt in de Trollfjord (1) (2), waarbij het schip als het ware bijna tegen de rotswanden schuurt (3).

De alomtegenwoordige herfstkleuren en de weerspiegeling ervan in het water leverden ook mooie plaatjes op...






Deze foto, tenslotte, zou zo kunnen dienen hebben op de voorkant onze doos Caran d'Ache-kleurpotloden van vroeger...



Samengevat, waren de Lofoten, naar onze mening, minstens even mooi als Nieuw-Zeeland en een ommetje meer dan waard!

Uw lovende,
Geert