ik heb een toetoetoeter op m'n... sneeuwscooter

Wij daar op Svalbard dus op weg voor een 2-daagse sneeuwscootertocht vanuit Longyearbyen, de hoofdstad, naar de Oostkust en daarna naar het verder noordelijk gelegen Pyramiden (zie blauwe lijn langs rechts). Een tocht van zo'n 450 kilometer tijdens, wat bleek, veruit de koudste dagen deze winter. Temperaturen varieerden van -25°C overdag tot -35°C 's nachts en daalden op de sneeuwscooter, door de windchill-faktor, verder tot -50°C. Het is onmogelijk om te beschrijven hoe koud dat wérkelijk is, maar om er toch enigszins een idee van te vormen, moet je je inbeelden dat je AL je warmste winterkleren tegelijkertijd, over elkaar aandoet en dat je daarna van die gids nog zo'n dik pak, wanten en botten krijgt om nog eens óver alles heen aan te trekken... Dat werd echter ruimschoots goedgemaakt door het schitterende weer en de fenomenaal mooie landschappen en uitzichten!



Hieronder volgen enkele sfeerbeelden:

even halt houden aan een voormalige stropers-nederzetting

een bevroren fjord oversteken met in de verte een schip dat, gepland, in het ijs is vastgevroren en dienst doet als hotel

bovenop een van de vele gletchers die 60% van het eiland bedekken

aan de Oostkust op uitkijk naar ijsberen, die we, spijtig genoeg of gelukkig geluk, niet zijn tegen-gekomen

trip-wire rond de tent, om de ijsberen weg te jagen. Zegt Marjolijn: "Maar er zijn hier hier toch geen ijsberen". Antwoordt de gids: "Goeien draad hé...". Heb je hem?

ín, en zelfs uít, de slaapzak kruipen was een hele beproeving met al je kleren (zie hoger) aan...

datzelfde vastgevroren schip

een typisch zicht tijdens het doorkruisen van een van de valeien

een gletchertong die uitmondt in een fjord en in de zomer steeds verder afkalft

opkomende sluierwolken bij valavond zorgen voor schitterende kleur-schakeringen in de lucht







Uw urbanus-mop,
Geert