hondensleeën

Om het reisverslag naar Spitsbergen volledig te maken ook nog een woordje over de hondensleetocht die we aldaar nog gedaan hebben. Dat was niet onze eerste, maar wel veruit de moeilijkste keer. Deze tocht leidde ons in een sneeuwscootervrije valei niet ver buiten Lonyearbyen. De stille, uitgestrekte sneeuwlandschappen waren weerom adembenemend, ook deels door de koude... Maar omwille van het veeleisende parcours en onze talrijke valpartijen, waarbij Marjolijn soms tientallen meters werd meegesleept, half in de de slee, half in de sneeuw, hebben we er niet echt tenvolle van kunnen genieten. Op het keerpunt hielden we halt voor een kort bezoek aan een ijsgrot onder een gletcher. Omdat die gletcher niet verschuift, is die grot ook al jaren langs dezelfde weg toegankelijk. Na een snelle oplos-maaltijd werden we, ondanks de opnieuw extreem koude temperaturen van -25°C, aangeraden om onze bivakmutsen e.d. af te zetten omdat het in de grot anders "veel te warm" zou zijn. En effectief, in de grot was de temperatuur maar net onder het vriespunt en het binnengaan ervan voelde aan als een golf van warme lucht, héél bizar! Binnenin leek het een kopie van de Grotten van Han, maar dan volledig in ijs, inclusief stalactieten, stalagmieten en hele galerijen, fenomenaal mooi! Daarna ging het terug richting vertrek, uiteraard opnieuw met vallen en opstaan... Ik wil er toch ook nog bijvertellen dat het op zich een hele ervaring is om zo 6 honden voor je te hebben lopen, die, als het ware met een snelle beurtrol, al lopend op een speciale manier, hun behoefte moeten doen.
Uw woef,
Geert

dan toch ijsberen?

Dan toch sporen van een ijsbeer???











Of het hol van een ijsbeer misschien??

2 maal helaas, het eerste zijn gewoon sporen van een rendier en het tweede is een van de vele adem- en vluchtgaten van een zeehond in het zeeijs...

Uw ijsberende,
Geert

пирамида

...of ook wel "Pyramiden", is een vreemd stukje geschiedenis op Spitsbergen. 10 jaar geleden was dit nog een aktief Russisch mijnstadje aan de voet van een piramidevormige berg op 79° noord, maar in 1998 werd het bijna van de ene op de andere dag verlaten met als gevolg dat het nu een spookstadje is dat nog volledig in zijn oorspronkelijke staat is bewaard, inclusief speeltuin en beeld van Lenin.















de locatie was alvast prachtig en ook de tocht daarheen met de sneeuwscooter (zie lager) zeker de moeite waard!



до встречи,
Geert

ik heb een toetoetoeter op m'n... sneeuwscooter

Wij daar op Svalbard dus op weg voor een 2-daagse sneeuwscootertocht vanuit Longyearbyen, de hoofdstad, naar de Oostkust en daarna naar het verder noordelijk gelegen Pyramiden (zie blauwe lijn langs rechts). Een tocht van zo'n 450 kilometer tijdens, wat bleek, veruit de koudste dagen deze winter. Temperaturen varieerden van -25°C overdag tot -35°C 's nachts en daalden op de sneeuwscooter, door de windchill-faktor, verder tot -50°C. Het is onmogelijk om te beschrijven hoe koud dat wérkelijk is, maar om er toch enigszins een idee van te vormen, moet je je inbeelden dat je AL je warmste winterkleren tegelijkertijd, over elkaar aandoet en dat je daarna van die gids nog zo'n dik pak, wanten en botten krijgt om nog eens óver alles heen aan te trekken... Dat werd echter ruimschoots goedgemaakt door het schitterende weer en de fenomenaal mooie landschappen en uitzichten!



Hieronder volgen enkele sfeerbeelden:

even halt houden aan een voormalige stropers-nederzetting

een bevroren fjord oversteken met in de verte een schip dat, gepland, in het ijs is vastgevroren en dienst doet als hotel

bovenop een van de vele gletchers die 60% van het eiland bedekken

aan de Oostkust op uitkijk naar ijsberen, die we, spijtig genoeg of gelukkig geluk, niet zijn tegen-gekomen

trip-wire rond de tent, om de ijsberen weg te jagen. Zegt Marjolijn: "Maar er zijn hier hier toch geen ijsberen". Antwoordt de gids: "Goeien draad hé...". Heb je hem?

ín, en zelfs uít, de slaapzak kruipen was een hele beproeving met al je kleren (zie hoger) aan...

datzelfde vastgevroren schip

een typisch zicht tijdens het doorkruisen van een van de valeien

een gletchertong die uitmondt in een fjord en in de zomer steeds verder afkalft

opkomende sluierwolken bij valavond zorgen voor schitterende kleur-schakeringen in de lucht







Uw urbanus-mop,
Geert

voorproefje

Kamperen op Spitsbergen bij -35°C, een unieke, maar IJS- en IJSKOUDE ervaring!

Spitsbergen, of Svalbard zoals deze eilanden in het Noors heten, ligt een heel stuk noordelijker dan het Scandinavische vasteland, tussen 74° en 81° noord, en daar we zijn voorbije paasweekend heen getrokken. Van deze uitstap volgen zeker meer foto's! Men zegge het voort...

Uw klappertandende,
Geert

welkom terug

Ik weet het, het is ondertussen enorm lang geleden dat ik hier nog iets gepost heb, maar ik beloof op mijn communiezieltje dat ik terug regelmatig een foto met uitleg zal plaatsen van de vele prachtige plekjes die we in de tussentijd hebben bezocht.

Uw terug-van-weggeweest-zijnde,
Geert